δυσκρᾰσία δυσκράταιος δυσκρατής δυσκράτητος δύσκρατος δυσκρατόω δυσκρινής δυσκρίσιμος δύσκρῐτος δυσκρότως δύσκτητος δυσκυβέω δυσκύλιστος δυσκύμαντος δυσκωφέω δυσκωφία δύσκωφος δύσλαλος δυσλέαντος δύσλειος δυσλείωτος δύσλεκτος δύσλεκτρος δυσλεπής δυσλεχής δύσληπτος δυσληψία δυσλίμενος δυσλογέω δυσλόγιστος δύσλοφος δύσλῠτος †δυσλώσων· δύσμα δυσμάθεια δυσμᾰθέω δυσμᾰθής δυσμαθία Δυσμαί δυσμάλακτος δυσμανής δυσμάραντος δυσμαρής δυσμάσητος δυσμάτωρ δυσμάχανος δυσμᾰχέω δυσμαχής δυσμᾰχητέον δυσμάχητος δύσμᾰχος δύσμεικτος δυσμείλικτος δυσμελῴδητος δυσμεναίνω δυσμένεια δυσμενέω δυσμενής δυσμενίδαι δυσμενίη δυσμενικός δυσμενίς δυσμέριμνος δυσμέριστος δυσμεταβλησία δυσμετάβλητος δυσμετάβολος δυσμετάγωγος δυσμετάδοτος δυσμετάθετος δυσμετακίνητος