δυσκωφέω
1 hacerse el sordo
δυσκώφει μή, ΓόργεAP 7.731 (Leon.).
2 ser sordo o duro de oído part. plu. subst.
ἐπὶ δυσκωφούντων καθίεται εἰς τὸ οὖςDsc.4.162.3, cf. Gal.12.653.
3 oír mal por causas externas, Phlp.in de An.368.11.
δυσκώφει μή, ΓόργεAP 7.731 (Leon.).
ἐπὶ δυσκωφούντων καθίεται εἰς τὸ οὖςDsc.4.162.3, cf. Gal.12.653.