δυσσύνοπτος δύσσφαλτον· δύσσχιστος δυσσῴστως δύστακτος δυστάλας δύστανος δυσταμίευτος δυστάραχος *Δυστᾱσος δυστατέω δυστέκμαρτος δυστεκνίη δύστεκνος δυστερματέω δυστέρματος δυστερπής δύστευκτος δυστευξία δυστεχνία δύστηκτος δυστηνία δύστηνος δυστήρητος δυστήρικτος δυστίβευτος δυστιθάσευτος Δύστιος δυστλήμων δύστλητος δύστμητος δυστοκεύς δυστοκέω δυστοκία δύστοκος δυστομία 1 δύστομος 2 δύστομος δυστονία δύστονος δυστοπάζω δυστόπαστος δύστοπος δύστος Δύστος δυστόχαστος δυστράπεζος δυστραπέλεια δυστράπελος δυστρᾰχηλέω δύστρεπτος δύστρητος δύστριπτος δυστροπεύω δυστροπία δυστροπικός δύστροπος Δύστρος δύστροφος δυστρύπητος δύστρωτος δυστύπωτος δυστῠχέω δυστύχημα δυστῠχής δυστῠχία δύστυχος δύσυδρος δυσυπέρβατος δυσυπνέω δύσυπνος