δύστοκος, -ον
1 nacido para causar desgracia
λύγκα, δ. δάκοςE.Fr.863.
2 difícil de parir
δύστοκα μὲν γὰρ εἶναι τὰ τεθνηκόταPorph.Gaur.5.3.
3 que pare con dificultad, que le cuesta parir
(αἱ γυναῖκες) κατὰ δὲ σκοτομηνίας δύστοκοι ἄγανChrysipp.Stoic.2.212,
ἔτι δὲ ἄνω κειμένων τῶν ὑστερῶν ἀνάγκη δυστόκους γίνεσθαιPhlp.in GA 16.6.