δύστρεπτος, -ον
de pers. difícil de desviar, tenaz
τῶν δὲ ὀπαδῶν τοῦ θεοῦ δυστρέπτωνConst.Or.S.C.22
•de cosas difícil de cambiar, resistente
(σώματα) δύστρεπτα καὶ δυσδιάλυταProcl.in R.2.118.21.
τῶν δὲ ὀπαδῶν τοῦ θεοῦ δυστρέπτωνConst.Or.S.C.22
(σώματα) δύστρεπτα καὶ δυσδιάλυταProcl.in R.2.118.21.