δυστάλας, -αινα, -αν
• Prosodia: [-τᾰ-]
infortunado, desdichado de pers., gener. fem. y en exclam., S.Tr.307, OC 1442, 1734, Ai.410, OT 1236, E.Supp.1034,
δάμαρS.Tr.651,
δ. ἡ πάλαι μακαρίαChr.Pat.1011
•tb. masc.
ὦ δυστάλαιναι, δυστάλας δ' ἐγὼ γέρωνE.Supp.1034
•no de pers.
ὦ μοῖρα δ. ἐμή τε καὶ τέκνωνE.HF 456,
δαίςS.El.284
•c. gen. causal
ὦ δυστάλαινα τῆς ἐμῆς αὐθαδίαςE.Med.1028, cf. Hipp.1407,
ὦ δυστάλαινα τῶν ἐμῶν ἀλγημάτωνChr.Pat.605.