δυστάλας, -αινα, -αν
• Prosodia: [-τᾰ-]


infortunado, desdichado de pers., gener. fem. y en exclam., S.Tr.307, OC 1442, 1734, Ai.410, OT 1236, E.Supp.1034, δάμαρ S.Tr.651, δ. ἡ πάλαι μακαρία Chr.Pat.1011
tb. masc. ὦ δυστάλαιναι, δυστάλας δ' ἐγὼ γέρων E.Supp.1034
no de pers. ὦ μοῖρα δ. ἐμή τε καὶ τέκνων E.HF 456, δαίς S.El.284
c. gen. causal ὦ δυστάλαινα τῆς ἐμῆς αὐθαδίας E.Med.1028, cf. Hipp.1407, ὦ δυστάλαινα τῶν ἐμῶν ἀλγημάτων Chr.Pat.605.