δυσοιωνισμός
δυσοιωνιστικός
δυσοιώνιστος
δυσοκνέω
δυσόκνως
δυσόλισθος
δυσο]μβρία
δύσομβρος
δυσομίλητος
δυσομιλία
δῠσόμῑλος
δῠσόμμᾰτος
δυσόμοιος
δυσόναρ·
δυσόνειρος
δύσοπον·
δύσοπτος
δυσορασία
δυσόρατος
δυσοργησία
δυσόργητος
δύσοργος
δυσόρεκτος
δυσορεξία
δυσόριστος
δυσορκέω
δυσόρμητος
δυσόρμιστος
δύσορμος
δύσορνις
δυσόρφναιος
δύσορφνος
δυσοσμητικός
δῠσοσμία
δύσοσμος
δυσούλωτος
δυσουρέω
δυσουρητικός
δυσουρία
δυσουριακός
δυσουρίασις
δυσουριάω
δῠσούριστος
1 δύσουρος
2 δύσουρος
δυσόφθαλμος
δυσπάθεια
δυσπᾰθέω
δυσπαθής
δυσπαίπᾰλος
δύσπαις
δυσπάλαιστος
δυσπάλᾰμος
δυσπᾰλής
δυσπαράβατος
δυσπαράβλητος
δυσπαραβοήθητος
δυσπᾰράβουλος
δυσπαράγγελτος
δυσπαράγραφος
δυσπαράγωγος
δυσπαραδεκτέω
δυσπαράδεκτος
δυσπαράθελκτος
δυσπαραίτητος
δυσπαράκλητος
δυσπαρακολούθητος
δυσπαρακόμιστος
δυσπαραμύθητος
δυσπαράπιστος
δυσπαράπλευστος