< δυσομιλία
δῠσόμμᾰτος >
δῠσόμῑλος
,
-ον
de difícil convivencia
o
trato
Dam.
Fr
.261
•
neutr. subst.
τὸ δ.
Plu.
Demetr
.42
•
fig.
de funesto trato
Ἐρινύς
A.
A
.746.