δυσόρατος, -ον
• Morfología: [dor. gen. δυσοράτω Ecphant.Pyth.Hell.80.10]
1 difícil de ver, poco visible
δίκτυαX.Cyr.1.6.40,
σπέρματαThphr.CP 1.5.4,
ἡνίοχοςPh.2.414,
δι' ὑπερβολὰν λαμπρότατος δυσοράτωde la naturaleza del poder, Ecphant.l.c., de Dios, Ph.1.570
•neutr. plu. subst.
τὰ δυσόραταlugares sin visibilidad X.Eq.Mag.4.18, cf. Gal.18(2).182.
2 desagradable de ver, horrible
δυσόρατοί τε καὶ ἀλλόκοτοι πάμπαν ὀφθῆναιde los supervivientes de Numancia, App.Hisp.97.