δυσόρατος, -ον
• Morfología: [dor. gen. δυσοράτω Ecphant.Pyth.Hell.80.10]


1 difícil de ver, poco visible δίκτυα X.Cyr.1.6.40, σπέρματα Thphr.CP 1.5.4, ἡνίοχος Ph.2.414, δι' ὑπερβολὰν λαμπρότατος δυσοράτω de la naturaleza del poder, Ecphant.l.c., de Dios, Ph.1.570
neutr. plu. subst. τὰ δυσόρατα lugares sin visibilidad X.Eq.Mag.4.18, cf. Gal.18(2).182.

2 desagradable de ver, horrible δυσόρατοί τε καὶ ἀλλόκοτοι πάμπαν ὀφθῆναι de los supervivientes de Numancia, App.Hisp.97.