δύσνῐφος δυσνοέω δυσνόητος δύσνοια δυσνομίη δύσνομος δύσνοος δύσνοστος δυσνουθέτητος δυσνύμφευτος δύσνυμφος δύσξενος δυσξήραντος δυσξύμβλητος δυσξύμβολος δυσξύνετος δύσογκος δυσόδευτος δυσοδέω δυσόδης δυσοδία δυσοδμ- δυσοδοπαίπᾰλος δύσοδος δυσοδόχυτος δυσοίζω δυσοίκητος δυσοικονόμητος δύσοικος δύσοικτος· δύσοιμος δύσοινος δύσοιστος δυσοιωνέω δυσοιωνισμός δυσοιωνιστικός δυσοιώνιστος δυσοκνέω δυσόκνως δυσόλισθος δυσο]μβρία δύσομβρος δυσομίλητος δυσομιλία δῠσόμῑλος δῠσόμμᾰτος δυσόμοιος δυσόναρ· δυσόνειρος δύσοπον· δύσοπτος δυσορασία δυσόρατος δυσοργησία δυσόργητος δύσοργος δυσόρεκτος δυσορεξία δυσόριστος δυσορκέω δυσόρμητος δυσόρμιστος δύσορμος δύσορνις δυσόρφναιος δύσορφνος δυσοσμητικός δῠσοσμία δύσοσμος δυσούλωτος δυσουρέω