δυσξύμβολος, -ον
• Alolema(s): δυσσ- X.Mem.2.6.3, Pl.R.486b, Artem.4.56


de difícil convivencia o trato, poco sociable de pers., X.l.c., Pl.l.c., Plu.Phoc.5, Dio 8, Aristaenet.1.28.10, Marin.Procl.5, κατηφὲς δυσξύμβολόν τε καὶ ἀηδὲς ἡγεῖτο Philostr.VS 519
de animales solitario τὰ βίαια καὶ τραχέα καὶ δυσσύμβολα (ζῷα) Artem.l.c.
neutr. subst. τὸ δ. insociabilidad Gal.8.689.