< δύσνοια
δύσνομος >
δυσνομίη
,
-ης, ἡ
mal gobierno
,
desorden
,
Orac.Sib
.3.377
•
personif.
Disnomía
o
Desorden
hija de Eris
, Hes.
Th
.230, Sol.3.31.