δίχᾰ διχάδε διχάδεια δῐχάζω δίχαιος διχαίτης· δῐχαίω διχάλα διχάλκηρος διχαλκιαῖος δίχαλκον δίχαλος διχάμετρος διχανδόν· διχάρακτος δῐχάς δίχασμα διχασμός διχαστήρ διχαστής διχαστός δῐχάω διχεῖ δίχειλος δίχειρ δίχη δῐχῇ διχηλεύω διχηλέω διχήλησις διχηλία δίχηλος δῐχήρης διχής δίχησις διχθά διχθάδιος διχθάς δίχιλος διχίτων διχίτωνος δῐχόβουλος διχογνωμέω διχογνωμονέω διχόγνωμος διχογνωμοσύνη διχογνώμων διχογραφέω διχόζωνος δῐχόθεν διχοινικία διχοινίκιος δῐχοίνῐκον δίχολος δῐχόμην διχομηνία διχομηνιαία δῐχομηνιάς δῐχόμηνις δῐχόμηνος δῐχόμητις δῐχόμῠθος †διχόνδις· διχόνιον διχονοέω διχονοητικός διχόνοια διχόνους διχόομαι διχοποιός