δυσκατορθεία δυσκατόρθωτος δυσκατούλωτος δυσκάτοχος δύσκαυστος δυσκέλᾰδος Δυσκέλᾰδος δύσκεν δυσκένωτος δυσκέραστος δυσκερδής δύσκερκος δυσκηδής δύσκηλος δύσκημος δυσκινησία δυσκινητέω δυσκίνητος Δυσκίνητος δυσκλεής δύσκλεια δυσκληδόνιστος δυσκληρέω δυσκλήρημα δυσκληρία δύσκληρος δυσκλής δύσκλητος δύσκλιτος δυσκλυδώνιστον· δύσκλυτος δύσκλωστος δυσκοίλιος δυσκοίμητος δυσκοινώνητος δυσκοιτέω δυσκοιτία δύσκοιτος δυσκολαίνω δυσκολέω δυσκολία δυσκόλλητος δυσκολόκαμπτος δυσκολοκοιτέω δυσκολόκοιτος δύσκολος δύσκολπος δυσκόμιστος δυσκοπάνιστος δύσκοπος δύσκοπτος δυσκόραξ *Δύσκορσος δυσκουσσίων δυσκρᾱής δυσκρανές· δυσκρᾰσία δυσκράταιος δυσκρατής δυσκράτητος δύσκρατος δυσκρατόω δυσκρινής δυσκρίσιμος δύσκρῐτος δυσκρότως δύσκτητος δυσκυβέω δυσκύλιστος δυσκύμαντος δυσκωφέω