< δύσκλητος
δυσκλυδώνιστον· >
δύσκλιτος
,
-ον
gram.
irregular
,
anómalo
Περὶ δυσκλίτων ῥημάτων
tít. de una obra de Heracl.Mil.
, Eust.1815.5, cf.
EM
809.33G.