ἐκκακωτικός ἐκκᾰλᾰμάομαι ἐκκαλάξαι· ἐκκᾰλέω ἐκκαλλύνω ἐκκαλλώπιστος ἐκκαλυπτέον ἐκκαλυπτικός ἐκκᾰλύπτω ἐκκάλυψις ἐκκάμνω ἐκκάμπτομαι ἐκκᾰνάσσω ἐκκαπηλεύω ἐκκαπνίζομαι ἐκκαρδιόω ἐκκαρπεύω ἐκκαρπέω ἐκκάρπησις ἐκκαρπίζομαι ἐκκαρπόομαι ἐκκάρπωσις ἐκκαρυκεύω ἐκκαταράσσω ἐκκατεφάλλομαι ἐκκατιλλώπτω ἐκκαυλέω ἐκκαύλημα ἐκκαύλησις ἐκκαυλίζω ἔκκαυμα ἔκκαυσις ἐκκαύστης ἐκκαυστικός ἐκκαυχάομαι ἐκκαχλάζω ἐκκαχρύζω ἐκκάω ἐκκεδάννῡμι ἔκκειμαι ἐκκειμένως ἐκκεινόω Ἐκκειός ἐκκείρω ἐκκεκαλυμμένως †ἐκκεκελλήρικεν· ἐκκεκλασμένως ἐκκέλευθος ἐκκενέω ἐκκενόω ἐκκεντάω ἐκκεντέω ἐκκεντρεπίκυκλος ἐκκεντρίζω ἐκκεντρικός ἔκκεντρος ἐκκεντρότης ἐκκένωσις ἐκκενωτέον ἐκκενωτικός ἐκκεραΐζω ἐκκερδαίνω ἐκκερματίζω ἐκκεχειρία ἐκκεχυμένως ἐκκηλέω ἐκκηραίνω ἐκκηριόω ἐκκηρυγμός ἐκκηρυκτέον ἐκκήρυκτος