δαιτροπόνος· δαιτρός *Δαῖτρος δαιτροσύνη Δαίτται δαιτῠμονεύς δαιτῠμών Δαιτῠμών δαιτύς Δαιτώνδας Δαίτωρ Δαΐφαντος Δαϊφέρνης δαΐφρων Δαΐφρων *Δαϊχ^u̯οίτᾱς 1 δαίω 2 δαίω Δᾶκαι Δακάμας Δακασύη δᾰκέθῡμος Δάκεια δακεκάρδιος δᾰκετόν Δάκης Δακία Δακίβιζα Δακίδας Δακικός δάκιον Δάκιρα δακκύλιος δακνάζω δακνᾶς δακνηρός δακνίζω δακνίς δάκνω δακνώδης Δακοί Δάκορα *δακόρος δάκος δάκρυ δακρύδιον δακρύζω δάκρῡμα δακρυογόνος δακρυόεις δακρυοκόκκος δακρυολογία δάκρυον δακρυοπετής δακρυοποιός δακρυότῑμος δακρυπλώω δακρυρροέω δακρύρροια δακρύρροος δάκρυσις δακρῠσίστακτος δακρυστᾰγής δακρυτικός δακρῡτός δακρῠχᾰρής δακρῠχέω δακρυχοέω δακρύω δακρυώδης δακρυώτατον·