δακρυόεις, -εσσα, -εν
• Morfología: [sg. ac. neutr. -ειν A.R.4.1291]
1 de pers. lloroso, lleno de lágrimas
πάϊςIl.22.499,
κούρηIl.16.10, cf. 18.66, 21.506, E.Ph.323, Theoc.13.54,
τὸν δὲ προσέφα Μελέαγρος δ.B.5.94, cf. A.R.4.1277,
ΓοργώAP 7.647 (Simon. o Simm.)
•neutr. sg. adv. entre lágrimas, con lágrimas
δακρυόεν γελάσασαsonriendo entre lágrimas, Il.6.484, cf. Orph.A.447,
χεροῖν σφέας ἀμφιβαλόντες δακρυόειν ἀγάπαζονabrazándose demostraban su afecto entre lágrimas A.R.l.c., cf. E.IA 791
•fig.
ὁ δ. ... πέτροςref. a Níobe, Call.Ap.22, cf. Nonn.D.14.273,
ψυχήNonn.D.16.303.
2 de abstr. lacrimoso, flébil
γόοςOd.24.323,
λόγοςE.Hel.336,
πότμοςAP 7.44,
ὀαρισμόςQ.S.7.316
•lacrimoso, que hace llorar
πόλεμοςIl.5.737, Hes.Fr.25.9, Ibyc.1(a).7, IG 13.1399.4 (VI a.C.), Q.S.9.329,
μάχηIl.13.765,
ἄλγεαHes.Th.227,
θάνατοςIG 13.1215.2,
μνμαIG 13.1357.1 (ambas VI a.C.),
σῆμαGVI 633.1 (Renea II a.C.),
ἈίδαςCEG 148.2 (Selinunte V a.C.), IG 22.12516.5 (II d.C.),
πένθεαQ.S.5.473; v. tb. ζακρυόεις.