δαΐφρων, -ονος


1 de mente preparada para el combate esp. de guerreros, rel. la actividad física belicoso, valiente Ἀτρέος υἱὲ δαΐφρονος ἱπποδάμοιο Il.2.23, Ἀχιλεύς Il.2.875, Τυδεΐδης Il.5.181, cf. AP 15.9 (Cyrus), Orph.L.675, ἀμφ' Ὀδυσῆα δαΐφρονα ποικιλομήτην Il.11.482, Od.7.168, 22.115, ἄεθλα δαΐφρονος Ἀμφιδάμαντος Hes.Op.654, Βροτέαο δαΐφρονος Hes.Fr.180.6, Εἰλατίδαο δαίφρονος Stesich.45.1.9, cf. Epic.Alex.Adesp.6.4, de diosas y mujeres guerreras Λατοῦς θυγάτηρ B.5.122, cf. 137, τόσσαι ἄρ' ἀμφὶς ἕποντο δαΐφρονι Πενθεσιλείῃ Q.S.1.47
c. abstr. ἀλκή Q.S.1.218.

2 rel. otras cualidades hábil σφαῖραν ... τήν σφιν Πόλυβος ποίησε δ. Od.8.373, σὺ δ' ὡς πάρος ἦσθα δ., ὣς καὶ νῦν μέγαν ἵππον Ἀρίονα ... πάντη ἀναστρωφᾶν Hes.Sc.119, φραδμοσύνῃ ... δαΐφρονος Ἁγνιάδαο A.R.1.560, τὰς (ἡμιόνους) Ἰδαῖος ἔλαυνε δ. Il.24.325
prudente, sabio κατακείρετε ... κτῆσιν Τηλεμάχοιο δαΐφρονος Od.4.687, πατρὸς ... δῶμα δαΐφρονος Od.6.256, cf. Hes.Fr.199.8, ὀδύρεται ... κουριδίης τ' ἀλόχοιο δαΐφρονος Od.15.356, Ἀλκμήνα Pi.P.9.84, ἐκέλευσε δαΐφρονι Περσεφονείῃ h.Cer.359, υἱός τε δ. Φυλεύς Theoc.25.150, Μουσαῖε δαΐφρον Orph.A.1191.
• Etimología: Quizá el sent. más ant. fuera ‘inteligente’, de *δα(σ)ι- (cf. ai. dasrá- ‘que hace milagros’) y φρήν q.u., y habría derivado al sent. ‘valeroso’ por la analogía de δαΐ.