δαΐφρων, -ονος
1 de mente preparada para el combate esp. de guerreros, rel. la actividad física belicoso, valiente
Ἀτρέος υἱὲ δαΐφρονος ἱπποδάμοιοIl.2.23,
ἈχιλεύςIl.2.875,
ΤυδεΐδηςIl.5.181, cf. AP 15.9 (Cyrus), Orph.L.675,
ἀμφ' Ὀδυσῆα δαΐφρονα ποικιλομήτηνIl.11.482, Od.7.168, 22.115,
ἄεθλα δαΐφρονος ἈμφιδάμαντοςHes.Op.654,
Βροτέαο δαΐφρονοςHes.Fr.180.6,
Εἰλατίδαο δαίφρονοςStesich.45.1.9, cf. Epic.Alex.Adesp.6.4, de diosas y mujeres guerreras
Λατοῦς θυγάτηρB.5.122, cf. 137,
τόσσαι ἄρ' ἀμφὶς ἕποντο δαΐφρονι ΠενθεσιλείῃQ.S.1.47
•c. abstr.
ἀλκήQ.S.1.218.
2 rel. otras cualidades hábil
σφαῖραν ... τήν σφιν Πόλυβος ποίησε δ.Od.8.373,
σὺ δ' ὡς πάρος ἦσθα δ., ὣς καὶ νῦν μέγαν ἵππον Ἀρίονα ... πάντη ἀναστρωφᾶνHes.Sc.119,
φραδμοσύνῃ ... δαΐφρονος ἉγνιάδαοA.R.1.560,
τὰς (ἡμιόνους) Ἰδαῖος ἔλαυνε δ.Il.24.325
•prudente, sabio
κατακείρετε ... κτῆσιν Τηλεμάχοιο δαΐφρονοςOd.4.687,
πατρὸς ... δῶμα δαΐφρονοςOd.6.256, cf. Hes.Fr.199.8,
ὀδύρεται ... κουριδίης τ' ἀλόχοιο δαΐφρονοςOd.15.356,
ἈλκμήναPi.P.9.84,
ἐκέλευσε δαΐφρονι Περσεφονείῃh.Cer.359,
υἱός τε δ. ΦυλεύςTheoc.25.150,
Μουσαῖε δαΐφρονOrph.A.1191.
• Etimología: Quizá el sent. más ant. fuera ‘inteligente’, de *δα(σ)ι- (cf. ai. dasrá- ‘que hace milagros’) y φρήν q.u., y habría derivado al sent. ‘valeroso’ por la analogía de δαΐ.