διχοινίκιος δῐχοίνῐκον δίχολος δῐχόμην διχομηνία διχομηνιαία δῐχομηνιάς δῐχόμηνις δῐχόμηνος δῐχόμητις δῐχόμῠθος †διχόνδις· διχόνιον διχονοέω διχονοητικός διχόνοια διχόνους διχόομαι διχοποιός δίχορδος διχόρειος διχορία διχοριάζω δῐχορρᾰγής δῐχόρροπος δῐχοστᾰσία δῐχοστᾰτέω διχοστάτης δῐχόστομος διχότης διχότμητος διχοτομέω διχοτόμημα διχοτομηνιαία διχοτόμησις διχοτομητέον διχοτομία διχοτομιαῖος διχοτόμος διχότομος διχοῦ δίχους διχοφορέω διχοφορία· διχοφρονέω δῐχοφροσύνη δῐχόφρων διχοφυής διχοφυΐα διχοφωνέω διχοφωνία διχοψυχία δίχροια διχρονέω διχρονία διχρονογραφητέον δίχρονος δίχροος δίχρυσον δίχρωμος δίχρως δίχρωτος δίχυτος διχωνευτός δίχωρον δίχωρος δῐχῶς δίψα δίψαι· διψακερός διψάκιον