†ἐκκεκελλήρικεν· ἐκκεκλασμένως ἐκκέλευθος ἐκκενέω ἐκκενόω ἐκκεντάω ἐκκεντέω ἐκκεντρεπίκυκλος ἐκκεντρίζω ἐκκεντρικός ἔκκεντρος ἐκκεντρότης ἐκκένωσις ἐκκενωτέον ἐκκενωτικός ἐκκεραΐζω ἐκκερδαίνω ἐκκερματίζω ἐκκεχειρία ἐκκεχυμένως ἐκκηλέω ἐκκηραίνω ἐκκηριόω ἐκκηρυγμός ἐκκηρυκτέον ἐκκήρυκτος ἐκκηρύσσω ἐκκιναιδίζομαι ἐκκινδυνεύω ἐκκῑνέω ἐκκίνησις ἐκκιρρόω ἐκκίω ἐκκλάζω ἐκκλαστρίδιον ἐκκλάω ἐκκλείω ἐκκλέπτω ἔκκλημα ἐκκληματόομαι ἔκκληρος ἐκκληρόω ἐκκλησία Ἐκκλησία ἐκκλησιάζω ἐκκλησίασις ἐκκλησιασμός ἐκκλησιαστήριον ἐκκλησιαστής Ἐκκλησιαστής ἐκκλησιαστικός Ἐκκλησιαστικός ἐκκλησίδιον ἐκκλησιέκδικος ἔκκλησις ἐκκλητεύω ἐκκλητής ἐκκλητικός ἔκκλητος ἐκκλῄω ἔκκλιμα ἐκκλιμακίζω ἐκκλινής ἐκκλίνω ἔκκλισις ἐκκλιτέον ἐκκλιτικός ἐκκλίτης ἐκκλιτός ἐκκλονέομαι ἐκκλύζω