ἐκκλέπτω
A
1 llevarse con engaño o furtivamente
ὁ δὲ ἐξέκλεψεν ἌρηαIl.5.390, cf. Apollod.1.7.4,
αὐτὴν (τὴν Ἑλένην) ἐκκλέψαςHdt.2.115 (dud.),
ἡμᾶς ... ἐξέκλεψενA.A.662,
τὸν μητραλοίαν δ' ἐξέκλεψας ὢν θεόςA.Eu.153,
τοὺς ὁμήρους ἐκκλέψαντες ἐκ Λήμνουllevándose furtivamente de Lemnos a los rehenes Th.1.115, cf. Plb.1.23.4, D.S.12.27, Plu.Per.25, D.C.42.39.2,
ἐκκλέψαι ... αὐτόνX.Ap.23,
Πύρρον ... ἐκκλέψαντεςPlu.Pyrrh.2, en v. pas. Hdt.2.121.ε, Philostr.Im.1.7
•c. gen. separat. o giro prep. de lugar sacar furtivamente, arrebatar
εἰ τήνδε πως δυναίμεθ' ἐκκλέψαι χθονόςE.Hel.741, cf. IT 331 (cód.),
ξόανον ... ὅ ποτε ... ἐκ τῆς Ταυρικῆς ἐκκλέπτουσινPaus.3.16.7
•c. pron. refl. escabullirse, quitarse de en medio
μέσον μὲν ἑαυτὸν ἐκκλέπτει τῶν πολεμίωνI.BI 3.341
•fig.
δραπέταν γὰρ ἐξέκλεπτον ἐκ δόμων πόδαpues sacaba furtivamente mi pie fugitivo del palacio E.Or.1498.
2 engañar
τὴν Φιλοκτήτου ... ψυχὴν ... λόγοισιν ἐκκλέψειςS.Ph.55, cf. 968
•tb. c. ac. de abstr. ocultar, escamotear
λόγονS.Tr.437,
κἆιτ' ἐξέκλεψας πῶς Ἀπόλλωνος γάμους;E.Io 946,
εἶδος ὅλον οὐ τὸ ἐλάχιστον ἐκκλέπτειν τοῦ λόγουescamotear toda una parte, y no la más insignificante, de la discusión Pl.R.449c,
τὸν καιρὸν ... ἐκκλέψαςD.24.87.
II c. ac. de pers. y gen. o inf. liberar, librar de
αὐτὸν ἐκκλέψαι φόνουE.El.286,
αὐτὸν ἐξέκλεψα μὴ θανεῖνyo lo libré de morir E.El.540, en v. pas.
ἐκείνη ... ἐτελεύτησεν ὑπὸ τῆς ἀμήτορος παρθένου πολλῶν συμφορῶν ἐκκλαπεῖσαIul.Mis.352c, cf. Gr.Nyss.Hom. in Eccl.330.5
•sin gen., jur. dejar libre de una acusación
τοὺς μὲν ἀδικοῦντας οἱ κατήγοροι ἐκκλέπτουσιν, ἀργύριον λαμβάνοντεςLys.20.7.
B intr. hurtarse a la vista, ocultarse
ἐξεκλάπησαν καὶ διεσώθησανX.HG 5.4.12,
διὰ γάρ τινων κήπων γειτόνων ἐκκλαπείςPlb.4.81.7.