ἀδᾰημονίη ἀδαημοσίευτος ἀδαημοσύνη ἀδᾰήμων ἀδᾰής ἀδαηστί ἀδάητος Ἄδαι ἀδαίδαλτος ἀδαίετος ἀδάϊκτος ἀδαιμονέω Ἀδαῖοι ἀδαιόν· 1 ἀδαῖος 2 ἀδαῖος Ἀδαῖος ἀδαϊστί ἀδαιτηί ἄδαιτος ἀδαίτρευτος ἄδαιτρος ἄδακρῠς ἀδακρῡτί ἀδάκρῡτος ἀδάλαν· ἀδαλές· Ἀδαλίδης ἀδαλός· ἄδαλτα· ἀδαλτόμον· Ἀδάμ Ἀδαμά ἀδαμαντεῖος ἀδαμάντειρα ἀδᾰμάντῐνος Ἀδαμάντιος ἀδαμαντίς ἀδᾰμαντόδετος ἀδᾰμαντοπέδιλος *Ἀδαμάος ἀδάμᾱς Ἀδάμᾱς ἀδαμαστί ἀδάμαστος ἀδαμάστωρ Ἀδαμάτας ἀδάμᾰτος ἀδαμής ἀδαμία Ἀδαμιαῖος Ἀδαμιανοί ἀδάμιος Ἀδάμις Ἀδαμῖται ἀδάμμα Ἄδαμνα ἀδαμνᾷς· ἀδαμνεῖν· ἀδάμνης ἄδαμνον· ἄδᾰμος Ἄδαμος ἄδᾱν Ἄδανα ἀδανές· Ἀδανεύς Ἀδανηνός Ἀδανίη Ἄδανις Ἀδανίς