ἀδ ἀδά· Ϝαδά Ἄδα ἀδαγμός †Ἀδαγυούς· Ἄδαδα ἄδᾳδος Ἄδαδος ἀδᾳδούχητος ἀδᾰημονίη ἀδαημοσίευτος ἀδαημοσύνη ἀδᾰήμων ἀδᾰής ἀδαηστί ἀδάητος Ἄδαι ἀδαίδαλτος ἀδαίετος ἀδάϊκτος ἀδαιμονέω Ἀδαῖοι ἀδαιόν· 1 ἀδαῖος 2 ἀδαῖος Ἀδαῖος ἀδαϊστί ἀδαιτηί ἄδαιτος ἀδαίτρευτος ἄδαιτρος ἄδακρῠς ἀδακρῡτί ἀδάκρῡτος ἀδάλαν· ἀδαλές· Ἀδαλίδης ἀδαλός· ἄδαλτα· ἀδαλτόμον· Ἀδάμ Ἀδαμά ἀδαμαντεῖος ἀδαμάντειρα ἀδᾰμάντῐνος Ἀδαμάντιος ἀδαμαντίς ἀδᾰμαντόδετος ἀδᾰμαντοπέδιλος *Ἀδαμάος ἀδάμᾱς Ἀδάμᾱς ἀδαμαστί ἀδάμαστος ἀδαμάστωρ Ἀδαμάτας ἀδάμᾰτος ἀδαμής ἀδαμία Ἀδαμιαῖος Ἀδαμιανοί ἀδάμιος Ἀδάμις Ἀδαμῖται ἀδάμμα Ἄδαμνα ἀδαμνᾷς· ἀδαμνεῖν· ἀδάμνης ἄδαμνον·