ἀδωσίδικος ἁδωσίτας· ἀδώτης ἀέ *ἀhεδαδωρος 1 ἄεδνος 2 ἄεδνος ἀέδνωτος ἀέδοντα· ἀεθλ- ἀεθλευτήρ ἀεθλευτικός ἀέθλιον Ἀέθλιος ἀε[θλ]οσ[σύνα ἀεθλοφορέω Αἔθον ἀεί Ἀειβάλλων ἀειβλαστής ἀειβλαστία ἀείβολος ἀείβουλος ἀειβρῠής ἀειγενεσία Ἀειγενέτης ἀειγενής ἀειγένητος ἀειγεννεσία ἀείγλευκος ἀείγνητος ἀειγυβένς· ἀειδάκεια ἀείδαρος ἀείδασμος ἀειδέλιος ἀείδελος ἀειδής ἀειδία ἀειδιλογία ἀειδίνητος ἀείδιος ἀειδιότης ἀειδόνητος ἀειδός· ἀειδουλεία ἀειδουράγκαθον ἀειδούριον ἀειδράστεια ἀείδρομος ἀείδω ἀειεστώ ἀειζωής ἀειζωία ἀείζωος ἀειζωότης ἀείζωτος ἀειζώων ἀειθᾰλής ἀειθᾰνής ἀειθεήρ ἀειθερής ἀειθέσσω· ἀείθουρος ἀειθρύλητος ἀείκαρπος ἀείκαυστος ἀεικεία ἀεικέλιος ἀεικενός ἀεικής