ἐντοσθίδιος, -ον
1 interno, interior
πάθος ἐντοσθίδιονAndrom. en Gal.14.42,
πρὸς τὰς ἐντοσθιδίους δόσειςOrib.12.σ.29,
ἡ ἐ. σάρκωσιςSch.Er.Il.13.191e,
κρίκοςSimp.in de An.304.40.
2 subst. τὰ ἐντοσθίδια entrañas, vísceras de pers. o anim., Hp.Steril.230, Alim.7,
τὸ λογιστικὸν ἵδρυται οὐκ ἐν τῇ κεφαλῇ, ἀλλ' ἐν τοῖς ἐντοσθιδίοιςClem.Al.Paed.2.2.34,
τὰ ἐντοσθίδια τρώγοντεςOrigenes Pasch.31.17, cf. Philostr.Iun.Im.10.17
•partes u órganos internos de los insectos, Arist.PA 684b32, del hombre, Ti.Locr.100b
•sg. τὸ ἐ. el interior de las ovejas,
op. ἡ δοράGr.Nyss.Apoll.152.7; cf. ἐνδοσθίδια.