ἐναπόδεικτος, -ον


1 explícito αἱ ἐναπόδεικτοι τοῦ Δεσπότου φωναί Ath.Al.M.26.1093B, cf. 1097A.

2 adv. -ως claramente, de modo evidente o incontrovertible, PMasp.151.180, PLond.1708.135 (ambos VI d.C.).