ἐναποπήγνυμι
1 fijar, clavar en en v. pas.
τοὺς ἐναποπαγέντας ἐν αὐτοῖς σκόλοπαςcomo tortura, Ath.Al.Fug.7, fig.
ἡ δὲ μνησικακία ... ἐναποπαγεῖσα τῇ ψυχῇAth.Al.M.28.1524D, cf. Gr.Naz.Ep.249.13.
2 en v. med.-pas. quedarse paralizado, estupefacto presa del estupor
τούτοις ἐναποπαγεὶς τὴν διάνοιανGr.Nyss.Ep.1.13.