< ἐναμαυρόω
ἐναμβλυώσσω >
ἐναμβλύνω
1
desanimar
τοὺς συνάρχοντας
Plu.
Nic
.14.
2
en v. med.-pas.
obcecarse
τί οὖν τῷ ἀλλοτρίῳ ἐναμβλύνῃ ὡς σῷ;
Nil.M.79.1164A.