ἀστοχέω


I c. gen.

1 no dar con, no encontrar ἠστόχηκέ μου Lyr.Alex.Adesp.4.21, τοῦ τῆς ἀληθείας ἀστοχήσας λιμένος no dando con el puerto de la verdad Clem.Al.Paed.22.28
no acertar con, ignorar τοῦ συμφέροντος IG 9(2).517.28 (Larisa II a.C.), τοῦ μέλλοντος Plb.5.107.2, cf. Phld.Rh.1.219, τοῦ μετρίου καὶ πρέποντος Plu.2.414f, cf. Gr.Nyss.Hom.in Cant.p.123.4, ἀμφοῖν Luc.Am.22.

2 despreciar, descuidar, desatender τοῦ καλῶς ἔχοντος PTeb.798.14 (II a.C.), τῆς σφετέρας προαιρέσεως Plb.7.14.3, τοῦ προσώπου Callisth.Olynth.44, μὴ ἀστόχει γυναικὸς σοφῆς καὶ ἀγαθῆς no desprecies a la mujer discreta y buena LXX Si.7.19.

II c. prep. cometer error, equivocarse περὶ τούτων Plb.3.21.10, περὶ τὴν πίστιν ἠστόχησαν se desviaron de la fe 1Ep.Ti.6.21, cf. 2Ep.Ti.2.18, ἐν ταῖς προσαγορεύσεσιν ἀστοχοῦσιν I.BI 2.159, abs., Alciphr.3.17.4, Trag.Adesp.649.6.