ἀστοχέω
I c. gen.
1 no dar con, no encontrar
ἠστόχηκέ μουLyr.Alex.Adesp.4.21,
τοῦ τῆς ἀληθείας ἀστοχήσας λιμένοςno dando con el puerto de la verdad Clem.Al.Paed.22.28
•no acertar con, ignorar
τοῦ συμφέροντοςIG 9(2).517.28 (Larisa II a.C.),
τοῦ μέλλοντοςPlb.5.107.2, cf. Phld.Rh.1.219,
τοῦ μετρίου καὶ πρέποντοςPlu.2.414f, cf. Gr.Nyss.Hom.in Cant.p.123.4,
ἀμφοῖνLuc.Am.22.
2 despreciar, descuidar, desatender
τοῦ καλῶς ἔχοντοςPTeb.798.14 (II a.C.),
τῆς σφετέρας προαιρέσεωςPlb.7.14.3,
τοῦ προσώπουCallisth.Olynth.44,
μὴ ἀστόχει γυναικὸς σοφῆς καὶ ἀγαθῆςno desprecies a la mujer discreta y buena LXX Si.7.19.
II c. prep. cometer error, equivocarse
περὶ τούτωνPlb.3.21.10,
περὶ τὴν πίστιν ἠστόχησανse desviaron de la fe 1Ep.Ti.6.21, cf. 2Ep.Ti.2.18,
ἐν ταῖς προσαγορεύσεσιν ἀστοχοῦσινI.BI 2.159, abs., Alciphr.3.17.4, Trag.Adesp.649.6.