ἀστόχαστος, -ον
I
ἀ. πληγήD.H.14.10,
καὶ πλήθους καὶ ποιότητ[ος] ἀ[σ]τοχάστωνPhld.D.3.fr.89.12.
2 no conjeturable
χαλεπὸν καταμαντεύεσθαι περὶ τῶν νέων· ἀστόχαστος γὰρ ἡ ἡλικία καὶ πολλὰς ἔχουσα μεταβολάςThphr. en Stob.4.11.16.
3 que no da con el blanco, que no acierta
καὶ τούτους ἐν τοῖς πρακτοῖς καὶ τοῖς γεγραμμένοις ἀστοχάστους θεωροῦμενPhld.Rh.1.191.
II adv. -ως sin objeto, sin finalidad, A.Andr.Fr.14.