ἀναστενάχω
• Prosodia: [-ᾰχ-]
1 c. ac. de pers. llorar a, lamentarse por
τὸν πάντες ἀναστενάχουσινIl.23.211
•en v. med. mismo sent.
Πάτροκλον ἀνεστενάχοντοIl.18.315, 355.
2 abs. suspirar, quejarse
ἀναστενάχων ἀπεκώκυεν ἱερὸς ὄρνιςRhian.73.3.