ἀναστενάχω
• Prosodia: [-ᾰχ-]


1 c. ac. de pers. llorar a, lamentarse por τὸν πάντες ἀναστενάχουσιν Il.23.211
en v. med. mismo sent. Πάτροκλον ἀνεστενάχοντο Il.18.315, 355.

2 abs. suspirar, quejarse ἀναστενάχων ἀπεκώκυεν ἱερὸς ὄρνις Rhian.73.3.