δυσώπημα, -ματος, τό
I motivo de vergüenza
ἔσεσθαι δ. τῶν ἁμαρτημάτωνI.BI 1.509.
II
μέγα γὰρ δ. σωφροσύνης τέκνωσιςD.Chr.Fr.8
•ref. a Dios ofrenda propiciatoria
τοῦτο ἀντὶ δυσωπήματος προσάγωThdr.Heracl.Fr.Is.M.18.1329C.
2 argumento
ἀξιόπιστα δυσωπήματα προβάλλεται εἰς πίστωσινThdr.Heracl.Fr.Is.M.18.1352C.