1 c. gen. obj. dador, dispensador de pers. ταμίαι ... σίτοιο δοτῆρες Il.19.44, λογίων καὶ μύθοιο δ. AP 8.132 (Gr.Naz.), de cosas ὀϊστοὶ ... θανάτοιο ... δοτῆρες Hes.Sc.131, más frec. de dioses o héroes δ. εὐθαλέος ἥβης h.Mart.9, μαντευμάτ[ω]ν τε θεσπεσίων δ. Pi.Fr.52g.1, πυρὸς βροτοῖς δ. A.Pr.612, θεὸς δ. παντὸς ἀγαθοῦ D.H.2.62, Ἀπόλλωνι ... δοτῆρι ὄντι τῆς τοξικῆς Luc.Pisc.6, (Ζεύς) Ἐπικάρπιος ... δ. πλούτου καὶ κτήσεως D.Chr.1.41, cf. Plu.2.402a, παντοίης ἀρετῆς de Heracles IG 14.1003.13 (II d.C.), κακῶν δὲ πάντων ... δοτῆρες ἡμεῖς Babr.63.10, (ὁ Ἑρμῆς) δ. καὶ διανοίας καὶ φρονήσεως ref. al planeta, Vett.Val.4.10, cf. I.AI 1.272, Ap.2.249, Plu.2.1075e, D.C.57.10.4, Iambl.Myst.3.31, Nonn.D.17.42
•sin el gen. donante αὐτῷ γὰρ ἑκὼν ἐρίδηνε δοτῆρι A.R.1.89
•c. gen. por dat. τυφλῶν εὔσπλαγχνοι δοτῆρες misericordiosos donantes de ciegos, PMasp.20.12 (VI d.C.).

2 econ. pagador δαπανημάτων δοτήρ pagador de gastos funcionario del imperio aqueménida προσόδων ἀποδεκτῆρες καὶ δαπανημάτων δοτῆρες X.Cyr.8.1.9.