μυρσίνη, -ης, ἡ–/+
mirto
πῦρ] δὲ ἀνάψας ἔχε μυρσίνης κλάδονtras encender el fuego, sostén un ramo de mirto P I 72
λαβὼν φύλλα μυρσίνης ἐπίγραφε τῷ μέλανιtoma hojas de mirto y escribe con la tinta P IV 2233
ἔστι οὖν τὸ ἀγαθοποιόν· λίβανος ἄτμητος, δάφνη, μυρσίνηesto es, pues, lo benéfico: incienso sin cortar, laurel, mirto P IV 2679, cf. P IV 2582, P IV 2648