εἰσωπός, -όν


1 c. gen. que está dentro o en medio de εἰσωποὶ δ' ἐγένοντο νεῶν Il.15.653, cf. Lyr.Eleg.Adesp.58.12W.
en el interior τῇ ... νηὶ διὲξ Ἀχερουσίδος ἄκρης εἰσωποί ... ἔκελσαν A.R.2.751.

2 que está a la vista o en presencia de, visible de constelaciones ἂν διχόμηνι σελήνῃ εἰσωποὶ τελέθοιεν Arat.79, οὐδ' ἔτ' ἔφη εἰ. ἐλεύσεσθαι καλέουσιν Arat.122, cf. Ael.Dion.ε 24.