< ἐλατέον
ἐλάτη >
Ἐλατεύς
,
-έως, ὁ
elateo
1
ét. de Elatea de Fócide
IG
9(1).32B.73 (II a.C.), Paus.10.34.2, 4, St.Byz.s.u.
Ἐλάτεια
.
2
ét. de Elatea de Tesalia, St.Byz.s.u.
Ἐλάτεια
.