ἔγχελυς, -εως, ἡ
• Morfología: [sg. gen. -υος Hp.Morb.Sacr.1.13, Arist.HA 567a21, Opp.H.4.458, ἐγχέλιουος (sic) IGC p.100.B 31 (Acrefia III/II a.C.); dat. ἐγχέλυϊ Hp.Mul.2.115; plu. nom. ἐγχέλυες Il.21.203; ac. ἐγχελύας Archil.85, ἐγχέλιας Ar.Ach.880; dat. ἐγχελύεσσιν Opp.H.1.214]
ict. anguila, Anguilla vulgaris (Muraena anguilla L)
ἐγχέλυές τε καὶ ἰχθύεςIl.l.c., 353,
ἐγχέλιας ΚωπαΐδαςAr.l.c.,
λεῖος ὥσπερ ἔ.Ar.Fr.229, cf. Eup.368,
ἐγχέλεις ΒοιώτιαιAntiph.233.5, cf. Cratin.171.50, Epich.90, Alex.149,
ἔ. οὔτ' ἀρρεν ... οὔτε θῆλυArist.HA 538a3,
αἱ ἐγχέλυες ἐκ τῶν χειρῶν διολισθαίνοντεςLuc.Anach.1, cf. Tim.29, D.P.Au.2.6, PCair.Zen.679.4 (III a.C.),
οἱ τὰς ἐγχέλεις θηρώμενοιlos pescadores de anguilas, e.e., los que pescan en río revuelto de los demagogos, Ar.Eq.864, cf. Nu.559,
ἰχθύς ἔ.Matro SHell.534.39, cf. Archestr.139.1, quizá sent. obs.
τυφλὰς ἐγχελύας ἐδέξωArchil.l.c.