ἔγκυκλος, -ον


I 1circular, que gira en círculo δίνη ἀέρος ἔ. Epicur.Ep.[3] 112
en medic. un tipo de vendaje circular Gal.18(2).732.

2 redondo πλακοῦς Matro SHell.534.115, περίδρομος Ath.Mech.13.7
fig. βάρος πέτρης ... ἔγκυκλον de una rueda de molino AP 9.21 (Anon.)
en uso pred. en círculo ἐγὼ δὲ εἰσεῖδον γῆν ἅπασαν ἔγκυκλον y yo contemplé la tierra en todo su perímetro Ezech.77.

3 con dibujo de círculos o lunares (ταινίαι) PCair.Zen.696.5 (III a.C.).

II subst.

1 τὸ ἔ. bata o ropón de mujer τοὔγκυκλον Ar.Ec.536, cf. Lys.113, 1162, Th.261, Fr.332.8, ποικίλον IG 22.1514.48 (IV a.C.), cf. Ael.VH 7.9, Poll.7.53, Phot.s.u. παράπηχυ.

2 dibujo de círculos ταπήτιν μετὰ τῶν ἐγκύκλων SB 14625.7 (V/VI d.C.).

3 ἔγκυκλα· τὰ ἐγκυκλούμενα τῷ βίῳ, καὶ συνήθη Hsch.

III adv. -ως en círculo, en redondo πάντες οἱ περιέχοντες ἐ. σύνδεσμοι Gal.18(2).439, cf. 729, 731.