< ἑκατόντορος
ἑκατοντοῦτις >
ἑκατοντούτης
,
-ου
de cien años
ἑ. γενόμενος
al llegar a los cien años
Luc.
Macr
.14, cf. Philostr.
VA
1.14, Hippol.
Haer
.10.30.3.