ἐξᾰκούω
I
κληδόνος βοήνA.Eu.397,
σοῦ τάδ' ἐξήκουσ' ὕποS.El.553, cf. E.Heracl.677, en v. pas.
πτερωτὸς φθόγγος ἐξακούεταιAr.Au.1198,
διὰ τί ἐγγύθεν μὲν βαρυτέρα (φωνή) μᾶλλον ἐξακούεται;Arist.Pr.901a7, cf. Mir.839a1, cf. S.E.M.7.208,
πλείων ἐξηκούετο ψόφος τῶν ὀδόντων ἢ τῶν ὅπλωνPolyaen.3.9.8, cf. Gal.2.153, Aristid.Quint.21.24
•c. ac. de pers. y part. pred.
ἐν κακοῖσι ... ὅσοισί τ' ἐξήκουσας ἐνναίοντά μεS.Ph.472
•c. gen. de pers.
ποῦ καθίζωμ' ... τῶν ῥητόρων ἵν' ἐξακούω;Ar.Th.293, c. gen. de abstr.
αὐδῆςCol.Memn.93.4 (Caec.Treb.),
ἐξακούουσιν ... τῆς περὶ τὸν οὐρανὸν ἁρμονίαςdicho de las almas, Plu.2.944b
•abs.
οἱ δὲ ἐξακούειν μὴ δυνάμενοιPolyaen.1.21.2.
2 c. or. complet. oír, conocer de oídas op. ὁράω ‘ver con los propios ojos’
λόγῳ μὲν ἐξήκουσ', ὄπωπα δ' οὐ μάλα, τὸν πελάταν λέκτρων ... δέσμιον ὡς ἔβαλενref. Zeus, S.Ph.676.
3 fig. de pers., en v. pas. ser conocido, de donde ser famoso, ser celebrado
ὁ τῆς Ἐριφύλης δὲ ὅρμος ἐξηκούσθη διὰ τὴν τότε σπάνιν τοῦ χρυσοῦEust.868.50.
II en sent. intelectual entender, comprender c. gen. de pers. o de cosa
οἱ δὲ τῆς φωνῆς διὰ βαρβαρισμὸν οὐκ ἐξακούσαντες ἀκριβῶςPlu.Fab.6,
τοῦ Κικέρωνος μὴ ἐξακούεινPlu.Cic.26, en v. pas.
ὀνειδιζόμενος ἐπὶ τῷ μὴ ἐξακούεσθαιD.L.8.82
•entender, interpretar c. ac.
φύσινChrysipp.Stoic.3.4, cf. Plu.Pomp.14,
τὰ αὐτὰ χρὴ καὶ περὶ θανάτου ἐξακούεινClem.Al.Strom.4.22.141, en v. pas.
ἐν ᾧ καὶ τὸ θῆλυ γένος αἱ θυγατέρες ἐξακούονταιen lo cual se entienden las hijas como género femenino Eust.1012.52.