ἐξάκουστος, -ον
• Alolema(s): tb. -ός, -όν Arr.An.2.22.4, Chrys.M.63.221
I
ἐὰν [δὲ] ἐξάκουστον ἀπὸ τοῦ τείχους τι γένηταιPh.Mech.93.51,
κραυγῆς ἐξακούστου γινομένηςD.S.20.67, cf. Plu.Num.10,
οὐθενὸς ἐ. ἦν ὁ λόγοςD.H.10.41,
ἐ. ἐγένετο κατὰ πᾶσαν τὴν πόλιν αὐλῶν τε βόμβος καὶ κυμβάλων ἦχοςAth.361e, cf. Plu.2.171d,
τὸν δὲ τοῦ ν (φθόγγον) μόνον ἐξάκουστον ἀποστέλλουσινAristid.Quint.44.2,
φωναίPorph.Abst.2.53,
op. φωνὴ ἀμαυράS.E.P.1.105, c. dat.
οἰμωγὴ ... ἐ. καὶ τοῖς πολεμίοις ἐγίνετοHld.9.5.1, cf. Iambl.Fr.120, en or. nom. pura
ἡμῖν δὲ ὁ ψόφος μόνος ἐ.Porph.Abst.3.3
•subst.
μᾶλλον ἐξάκουστα βοησάμενοιD.P.Au.2.20
•en la expr. εἰς ἐξάκουστον de un modo audible, a las claras, para hacerse entender
εἰς ἐ. κεκραγὼς εἶπενA.Andr.Gr.26.3,
μὴ εἰς ἐ. βοῆσαιApoll.Io.97.1,
εἰς ἐ. γελᾶνreír a las claras Zos.Alch.Comm.Gen.4.1.
2 de pers. audible, que se hace oír
ἐπὶ βήματος ὑψηλοῦ σταθείς, ἀφ' οὗ γένοιτ' ἂν ἐ.I.AI 4.209, cf. 6.314, 19.91, Arr.l.c.
3 fig., de pers. y cosas del que se oye hablar, de donde famoso, ilustre
παρὰ ἀνθρώποις ἐ.famoso entre los hombres, Cyran.1.10.41, Chrys.Fr.Ier.M.64.1021D, cf. Hdn.Epim.74,
τὸ ἐξάκουστον χωρίονSch.D.P.13, cf. Hsch.
II adv. -ως desaforadamente
ἐκτεταμένως καὶ ἐ. βοᾶνSch.Th.7.76.