I tr. secar completamente, desecar c. ac. ἄνεμος τὰ ἔλυτρα τῶν ὑδάτων ἐξηύηνε Hdt.4.173, ὅλον ἐξαυαίνειν τὸ δένδρον Thphr.CP 5.12.5, (ὁ νότος) τά τε γὰρ φυόμενα ἐξαυαίνει Hp.Vict.2.38, en v. pas. τοῦ κολλώδεος ... τὸ ὑγρότατον ... ὑπὸ τοῦ θερμοῦ ... ξηραινόμενον καὶ ἐξαυαινόμενον Hp.Carn.11.

II intr., en v. med.-pas.

1 secarse completamente, resecarse c. suj. de plantas τὰ δένδρεα ... ἐξαυάνθη Hdt.l.c., ὁ δὲ φοῖνιξ ... ἐξηυαίνετο X.An.2.3.16 (cód. ap. crít.), τῶν τε γὰρ δένδρων τὰ πολλὰ πολυκαρπήσαντα λίαν ἐξαυαίνεται μετὰ τὴν φοράν Arist.GA 750^a22, τὸ δὲ ἱπποσέλινον ... ἐξαυαίνεται Arist.Pr.923^a35, τὰ μὲν ἐπέτεια (λαχάνα) ... ἐξαυαίνονται Thphr.HP 7.7.2, cf. Hp. en Erot.37.5
•tb. en perf. act. estar seco ἐξευηκότες· ἐξηρασμένοι Phot.ε 1190.

2 consumirse, disminuir ἰσχυρῶν γινομένων πάγων ἐξαυαίνεται ἡ τοῦ θερμοῦ ἰσχύς Arist.Iuu.470^a28, εἰ δὲ καὶ ἐξαυαίνοιτο ὑπὸ <τοῦ> λιμοῦ Ael.NA 5.29
•consumirse, morir ἐνταῦθα δὴ παιδάριον ἐξαυαίνεται Ar.Fr.659.