A c. ἐκ separat., intr. en v. med. y perf. act., c. suj. de cosa o abstr. desaparecer de c. gen. ἐξαπόλωλε δόμων κειμήλια Il.18.290, ἠέλιος δὲ οὐρανοῦ ἐξαπόλωλε Od.20.357, εἰ τῶν χρωμάτων τὸ μέλαν ἐξαπόλοιτο Plu.2.1067a.

B c. ἐκ perfectivo

I tr. en v. act.

1 c. ac. de pers. o anim. matar, aniquilar πατέρα S.El.588, ὕδρας λέοντάς τ' ἐξαπολλύναι E.Heracl.950, τοῖς πόνοις ἐξαπολέσαι τοὺς Ἰσραηλίτας I.AI 2.204, cf. Orac.Sib.l.c., en v. pas. ἐξαπολλυμένων ἀσεβῶν LXX Sap.10.6.

2 c. ac. de cosa destruir por completo, arruinar πάντ' οἶκον ἐξαπώλεσεν E.Tr.1215, τήν γε πόαν ἐξαπόλλυσι (ὁ ἐρέβινθος) Thphr.HP 8.7.2, cf. CP 4.14.5, κλῆρον ... δόμων ... ἐξαπόλεσσεν Man.l.c.

II intr. en v. med. y perf. act.

1 c. suj. ref. seres vivos morir, perecer πάντες Ἰλίου ἐξαπολοίατ' ojalá perezcan todos los de Ilión, Il.l.c., οὗτοι ἐξαπολώλασι τρόπῳ τοιῷδε Hdt.4.173, πίτυς ... ἐκκοπεῖσα ... πανώλεθρος ἐξαπόλλυται Hdt.6.37, σπέρμα πάσης ἐξαπόλλυται χθονός A.A.528, καὐτὸς ἐξαπώλετο S.Fr.236, γῆ ... ἐξαργηθεῖσα δι' ἀμέλειαν ἐξαπόλλυται Plu.2.2e, en imprecaciones funerar. ὃς ἂν τοῦτο τὸ ἔργον συλήσῃ, σεσυλημένος ἐξαπόλοιτο IHeracl.Pont.12 (imper.), cf. INikaia 1251.4 (III d.C.?).

2 c. suj. de cosa o abstr. aniquilarse, destruirse o desaparecer por completo ἐὸν ἐξαπολέσθαι ἀνήνυστον καὶ ἄπυστον que el ser desaparezca por completo es imposible y desconocido Emp.B 12.2, πῇ δέ κε κἠξαπόλοιτο, ἐπεὶ τῶνδ' οὐδὲν ἔρημον; ¿y cómo podrían desaparecer, si no hay nada vacío fuera de ellos? ref. a los elementos, Emp.B 17.33, τὰ δ' ἐξαπόλωλε τῶν ἀναθημάτων otras ofrendas han desaparecido Hdt.1.92, ἐξαπώλετο ἡ τελετή Hdt.2.171, ἡ φρόνησις ἐξαπόλλυται Hp.Flat.14, ἡ ἀδὴν ... ἐξαπόλλυται Hp.Gland.1, Χαρίτων ἐξαπόλωλεν ἔαρ AP 7.599 (Iul.Aegypt.).

3 econ. consumirse, gastarse, perderse ὅπως ἂν μὴ τοῦτο (χρυσίον) ἐξαπόλοιτο Iust.Nou.160 proem. (p.738), εἰ μὴ μέλλοι δίδοσθαι κατ' ἔτος, ἀλλὰ πρὸς ἅπαξ καταβληθὲν εἶτα τελείως ἐξαπόλοιτο Cod.Iust.1.3.55.1.