ἐνήδονος, -ον


I 1grato, placentero, que procura placer ἡ ἐ. ὑγρασία ref. el baño, Diad.Perf.52, ῥῦσαί με ἀπὸ πάσης ἐνηδόνου τρυφῆς Ephr.Syr.3.501E, ref. pensamientos A.Andr.Gr.49.18, νύκτες Sch.E.Hec.828D.

2 que denota placer o felicidad ὀφθαλμοὶ ἐνήδονοι Heph.Astr.1.1.191.

II adv. -ως placenteramente λαμπρῶς ἐσθίειν καὶ ἐ. Cyran.4.39.5.