ἐντίκτω
• Morfología: [aor. subj. ἐντέξῃ Ar.Lys.553]
1 parir, dar a luz
δόμοις τοῖσδ' ἄρσεν' ἐντίκτω κόρονE.Andr.24, abs.
μήτε ἐναποθνῄσκειν ἐν τῇ νήσῳ μήτε ἐντίκτειν(prohibieron) morir y parir en la isla Th.3.104
•de anim. ovíparos poner los huevos, c. compl. de lugar
οἱ ἰχθύες ἐντεκόντες ᾠὰ ἐς τὴν ἰλύνhabiendo puesto los peces los huevos en el limo Hdt.2.93, abs.
οἱ δὲ σφῆκες ... ἐντίκτουσιν ἐνταῦθαArist.HA 552b29, cf. 563b31.
2 fig. engendrar, generar, causar, provocar gener. c. ac. de abstr. ref. actitudes o sentimientos y dat. de pers., c. o sin prep.
τὸ γὰρ κακοῦργον μᾶλλον ἐντίκτει Κύπρις ἐν ταῖς σοφαῖσινCipris genera la malicia especialmente en las sabias E.Hipp.642,
ἤνπερ ὁ ... Ἔρως ... ἐντέξῃ τέτανον τερπνὸν τοῖς ἀνδράσιAr.l.c.,
τοῖς νέοις τοιοῦτον ἐντετόκασι ζῆλον ὥστεhan infundido en los jóvenes un celo tal que ... Plb.12.26c.4, cf. Plu.Caes.58,
ἀφροσύνην ἡ πολυτροφία ἐντίκτει τῇ ψυχῇClem.Al.Paed.2.1.17, sin dat.
ἔρωτας μυρίους ἐντίκτουσα δύναμιςPl.Lg.870a,
μουσικῇ χρώμενοι ἣν δὴ ἔφαμεν σωφροσύνην ἐντίκτεινPl.R.410a,
ἔχθρας ὄγκονPl.Lg.843b,
φθόνουςPl.Lg.870c,
ἡδονὰς καὶ τέρψειςPh.1.417.