ἐντίκτω
• Morfología: [aor. subj. ἐντέξῃ Ar.Lys.553]


1 parir, dar a luz δόμοις τοῖσδ' ἄρσεν' ἐντίκτω κόρον E.Andr.24, abs. μήτε ἐναποθνῄσκειν ἐν τῇ νήσῳ μήτε ἐντίκτειν (prohibieron) morir y parir en la isla Th.3.104
de anim. ovíparos poner los huevos, c. compl. de lugar οἱ ἰχθύες ἐντεκόντες ᾠὰ ἐς τὴν ἰλύν habiendo puesto los peces los huevos en el limo Hdt.2.93, abs. οἱ δὲ σφῆκες ... ἐντίκτουσιν ἐνταῦθα Arist.HA 552b29, cf. 563b31.

2 fig. engendrar, generar, causar, provocar gener. c. ac. de abstr. ref. actitudes o sentimientos y dat. de pers., c. o sin prep. τὸ γὰρ κακοῦργον μᾶλλον ἐντίκτει Κύπρις ἐν ταῖς σοφαῖσιν Cipris genera la malicia especialmente en las sabias E.Hipp.642, ἤνπερ ὁ ... Ἔρως ... ἐντέξῃ τέτανον τερπνὸν τοῖς ἀνδράσι Ar.l.c., τοῖς νέοις τοιοῦτον ἐντετόκασι ζῆλον ὥστε han infundido en los jóvenes un celo tal que ... Plb.12.26c.4, cf. Plu.Caes.58, ἀφροσύνην ἡ πολυτροφία ἐντίκτει τῇ ψυχῇ Clem.Al.Paed.2.1.17, sin dat. ἔρωτας μυρίους ἐντίκτουσα δύναμις Pl.Lg.870a, μουσικῇ χρώμενοι ἣν δὴ ἔφαμεν σωφροσύνην ἐντίκτειν Pl.R.410a, ἔχθρας ὄγκον Pl.Lg.843b, φθόνους Pl.Lg.870c, ἡδονὰς καὶ τέρψεις Ph.1.417.