ἐνοχοποιέω
1 hallar culpable, probar la culpabilidad de en v. pas.
ἠνοχοποιήθην ... ἐπὶ μοιχείᾳAnon.in Rh.237.25, cf. 238.1.
2 jur., c. pron. refl. obligarse, comprometerse
γυναικὸς ἐνοχοποιούσης ἑαυτὴν ὑπὲρ τοῦ ἀνδρόςAth.Scholast.Coll.15.14.