ἐνδεσμέω
1 atar, encadenar
ἐνδήσω τοὺς ἐνδεσμοῦντάς σεAq.Ex.23.22, en v. pas., fig.
τιμωρίας δὲ ἕνεκεν ἐνδεσμεῖσθαι τῷ σώματι (τὴν ψυχήν)Cyr.Al.1Cor.p.308.30, cf. Procl.in Alc.108.
2 envolver plantas o semillas en un paño
ἕκαστον τῶν ... εἰδῶν κόπτειν καὶ ἐνδεσμεῖν παννίῳ καὶ ἐμβάλλειν τῷ οἴνῳGp.8.1.3, cf. Dsc.4.43 (cód.)
•fig. envolver, enredar en razonamientos capciosos
τοῖς ἀραχνείοις ὑφάσμασιν ... τοὺς ἀσθενεστέρουςGr.Naz.M.36.24A.