ἐναναπαύω
1 hacer descansar, permitir el descanso de
(τὸν ἐμπεπτωκότα εἰς τοὺς λῃστάς) τῷ πανδοχείῳ ἐναναπαύσαςGr.Nyss.Hom.in Cant.427.5,
τοῦ ἡλίου ... τὰς ἑαυτοῦ ἀκτῖνας ἐναναπαύσαντοςLeont.Const.Hom.11.12.
2 intr. descansar, reposar en c. dat., frec. ref. al descanso eterno
τρυφαῖς ... παραδείσουBasil.M.31.344C, en v. med.-pas. mismo sent.
τῇ χάριτι τοῦ ΘεοῦMac.Aeg.M.34.901C, cf. Origenes Fr.77 in Lc., Basil.M.29.252B,
τῷ κόλπῳ τοῦ πατριάρχουGr.Nyss.Hom.in Eccl.389.20, cf. Hom.in Cant.178.12.