ἐναναπαύω


1 hacer descansar, permitir el descanso de (τὸν ἐμπεπτωκότα εἰς τοὺς λῃστάς) τῷ πανδοχείῳ ἐναναπαύσας Gr.Nyss.Hom.in Cant.427.5, τοῦ ἡλίου ... τὰς ἑαυτοῦ ἀκτῖνας ἐναναπαύσαντος Leont.Const.Hom.11.12.

2 intr. descansar, reposar en c. dat., frec. ref. al descanso eterno τρυφαῖς ... παραδείσου Basil.M.31.344C, en v. med.-pas. mismo sent. τῇ χάριτι τοῦ Θεοῦ Mac.Aeg.M.34.901C, cf. Origenes Fr.77 in Lc., Basil.M.29.252B, τῷ κόλπῳ τοῦ πατριάρχου Gr.Nyss.Hom.in Eccl.389.20, cf. Hom.in Cant.178.12.