ἐναθλέω
I intr.
1 ejercitarse en c. dat.
τοῖς πολεμίοιςD.S.1.54, cf. 17.9, Plu.2.320a,
ταῖς τοξείαιςD.S.3.8,
τοῖς ... μαθήμασινLuc.Am.45,
αὐταῖς (ὑπολήψεσι)Arr.Epict.3.16.13, cf. Hld.7.20.5,
τῇ τῆς θεοσεβείας ὁδῷEus.M.24.21B, cf. Amph.Seleuc.185, tb. en v. med.
ἐνηθλήσω δὲ προνοίᾳAP 7.117 (Zenodotus)
•c. giro prep.
ἐν γυμνασίαις καὶ πόνοιςD.S.16.44.
2 en mala parte sufrir la prueba de, verse sometido a la penalidad de c. dat.
κακοῖς ἀμυθήτοιςPh.2.132,
ταῖς βασάνοιςAel.VH 2.4,
δειλαῖς αἰκίαιςEus.HE 8.3.1, cf. Basil.M.31.1045C, Gr.Nyss.V.Gr.Thaum.49.14, Procop.Gaz.M.87.2153B,
πολλοῖς ... κινδύνοις κακοῖςLib.Eth.25.2,
τῷ κατ' ἀρχὴν πόνῳHeraclit.All.73.
3 fig. sostener una lucha interior
οὕτω ... ἐνήθλει λανθάνουσα τοὺς πολλούςAth.Al.M.28.1492D.
II tr.
1 ejercitar en
τὸ δὲ σῶμα τοῖς ἀπὸ τῶν γυμνασίων ἐθισμοῖς ἐναθλήσαςIClaros 1.P.1.6 (II a.C.)
•abs.
αὕτη (ἡ φιλοσοφία) ... πρὸς ... τοὺς πόνους ἐναθλεῖ γενναίωςIambl.Protr.20.
2 combatir, librar, sostener c. ac. int.
τὸν ἀρετῆς ... ἀγῶναEus.PE 11.6.31.